عکس بسیار زیباو استادانه ایست چه به لحاظ ترکیب بندی و برقراری توازن بین چپ وراست کادر وچه به لحاظ بیانی . نکته قابل ملاحظه ای که این عکس را به عنوان یک اثر ممتاز از دیگر آثاری از این دست متمایز می کند زاویه مناسب دوربین انتخاب شده است که باعث می شود به جای ترحم ودلسوزی نسبت به دختر بچه ای که از ابتدائی ترین حقوق اجتماعی محروم است در بیننده حسی از احترام بوجود آید وبیننده در این عکس مسحور جدیت دختربچه ای می شودکه بی اعتنا به تمامی بی عدالتی های زندگی بر فرشی از آجر نشسته وپاهای خود را به شکل میز تحریر درآورده